Czy warto uciekać przed XIX wiecznym fortepianem, czyli jak Zimerman dokonał kuriozalnej dekonstrukcji dzieł Schuberta – Dariusz Marciniszyn

Nie od dziś wiadomo, że wielu cenionych na całym świecie pianistów nie chce angażować się w nurt wykonawstwa związanego z historycznymi fortepianami. Szczególnym przypadkiem w tej licznej grupie jest Krystian Zimerman. Artysta nigdy nie wykazywał większego zainteresowania historycznymi fortepianami, podkreślając przy tym, że stara się dążyć do maksymalnego oddania intencji kompozytorskich. Ostatni, Schubertowski album pianisty pełen był kuriozalnych zabiegów (skonstruowanie własnej klawiatury, preparacja fortepianu…) mających na celu jakoby  najwierniejsze odzwierciedlenie idei kompozytora. Czy nie lepiej jednak byłoby utrwalić Sonaty Schuberta na historycznym instrumencie? Celem niniejszego referatu jest krótka analiza tych jakże groteskowych wykonań, oraz próba umiejscowienia albumu w kontekście Schubertowskich nagrań innych pianistów.

Dariusz Marciniszyn, mgr; w 2015 r. ukończył muzykologiczne studia magisterskie na Uniwersytecie Wrocławskim. Obecnie jest w trakcie studiów doktoranckich na tej samej uczelni. Przedmiotem jego badań naukowych są szeroko rozumiane zagadnienia związane z: 1. historią pianistyki, 2. tematem narodowych szkół pianistycznych 3. analizą fonograficznych źródeł związanych z zapomnianymi dziś pianistami. Poza działalnością naukową zajmuje się również recenzowaniem koncertów i płyt, oraz pisaniem artykułów poświęconych sylwetkom wybitnych mistrzów klawiatury.